Patron szkoły

Armia Krajowa (AK) - siła zbrojna polskiego podziemia w czasach II wojny światowej, działająca pod okupacją niemiecką i radziecką na obszarze państwa polskiego w granicach sprzed 1 września 1939 oraz poza nimi. Głównym jej zadaniem było prowadzenie oporu zbrojnego przeciwko okupantowi hitlerowskiemu i przygotowanie powstania ogólnonarodowego. Składała się z siedmiu oddziałów: Informacyjnego, Organizacyjno-Wywiadowczego, Szkoleniowego, Kwatermistrzostwa, Łączności, Informacji i Propagandy oraz Finansowego, miała też własnych duszpasterzy.

Jako odrębną jednostkę utworzono w styczniu 1943 Kedyw - do akcji dywersyjnych i specjalnych. W momencie maksymalnej zdolności bojowej (lato 1944) siły AK liczyły ok. 380 tys. osób, w tym 10 tys. oficerów. Kadrę oficerską sprzed wojny uzupełniano absolwentami tajnych kursów oraz przerzucanymi do kraju cichociemnymi. AK zaopatrywała się w sprzęt na drodze akcji bojowych (wyposażenie niemieckie) i własnej produkcji. Około 100 tys. poległych, 50 tys. wywiezionych do ZSRR i uwięzionych to bilans strat. Po zakończeniu wojny część akowców odmówiła dokonania demobilizacji i kontynuowała walkę w ramach Ruchu Oporu Armii Krajowej, Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, Konspiracyjnego Wojska Polskiego, Narodowej Organizacji Wojskowej, Narodowych Sił Zbrojnych i innych.

Przez cały okres stalinowski trwały masowe prześladowania akowców. Komendant AK podlegał Naczelnemu Wodzowi Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie. Funkcję tę pełnili:

• od 14 lutego 1942 do aresztowania 30 maja 1943 - gen. Stefan Rowecki "Brat"
• od 30 maja 1943 do upadku powstania warszawskiego 2 października 1944 - gen. Tadeusz Komorowski "Bór"
• od 2 października 1944 do rozwiązania AK 19 stycznia 1945 - gen. Leopold Okulicki "Niedźwiadek".